Με το τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας, το 1922, τίθεται για τη χώρα μας το μεγάλο στοίχημα της αποκατάστασης των προσφύγων και της προστασίας της υγείας του συνόλου του πληθυσμού. To έργο της αναδιοργάνωσης των υγειονομικών υπηρεσιών και της εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας αναλαμβάνει η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, το 1928, με τη συνδρομή της Οργάνωσης Υγείας της Κοινωνίας των Εθνών και του Ιδρύματος Rockefeller. Στο πλαίσιο του προγράμματος των υγειονομικών μεταρρυθμίσεων προβλέπεται η ίδρυση Υγειονομικής Σχολής, η λειτουργία της οποίας επιτυγχάνεται το 1931 και αποτελεί μία από τις παλαιότερες σχολές δημόσιας υγείας στην Ευρώπη. Το οδοιπορικό της Υγειονομικής Σχολής Αθηνών και στη συνέχεια Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, στα ογδόντα χρόνια ζωής της, είναι συνυφασμένο με τη μεταπτυχιακή εκπαίδευση και την πρόληψη της υγείας του πληθυσμού, αλλά σχετίζεται επίσης με τα δραματικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας, τα οποία βρίσκονται στην κοινή μνήμη ακόμα και σήμερα.